Bihotza

Bihotza eskuan daramazula iruditzen zait, salgai eskainiko bazenu bezala: nork nahi du? —Gizakiek ez badute nahi, Jaungoikoari emango diozu.

Santuek horrela egin dutela uste al duzu?

Izakiak zuretzat? —Izakiak Jaungoikoarentzat: izatekotan, zuretzat, Jaungoikoaren bidez.

Zergatik makurtu munduko pozgarrien putzuetan edatera, zure egarria betiko bizitzaraino saltatzen duten uretan asetu ahal badezakezu?

Aska zaitez izakiengandik, biluzik gelditzeraino. Zeren —San Gregorio Aita Santuak dioenez— deabruak ezer ez baitu berea denik mundu honetan, eta biluzik doa borroka egitera. Zu jantzita baldin bazoaz borrokara haren kontra, laster lurrera eroriko zara: nondik heldu izango baitu.

Badirudi hauxe esaten dizula zure Aingeruak: Bete-beterik daukazu bihotza giza zalekeriaz!… —Eta gero: zure Zaindariak hori zaintzea nahi al duzu?

Askatzea. —Nola kostatzen zaigun!… Nahi nuke hiru iltzeren lotura besterik ez izan eta nire haragian Gurutzea baizik ez sentitu!

Ez al duzu sumatzen bake eta batasun handiagoa izango duzula, erabateko askatzea eskatzen dizun ezohiko grazia horri erantzuten diozunean?

—Berarengatik borroka ezazu, Berari atsegin ematearren: baina sendotu ezazu zure esperantza.

Tira!, eskuzabalki eta haurraren gisan, esaiozu: zer eman behar didazu «hori» eskatzen badidazu?

Beldur zaude denontzat hotz eta bihozgogor bihurtuko ez ote zaren. Askatze hori hain urruti eraman nahi duzu eta!

—Utzi alde batera kezka hori: Kristorena bazara —guztiz Kristorena!—, denontzat izango duzu —Kristorena ere— su, argi eta bero.

Jesus ez da asetzen «zatituz»: dena nahi du.

Ez duzu Jaungoikoaren Nahiari zeure burua lotu nahi… eta edozein gizakiren esanera jartzen zara, ordea.

Ez itzazu bere onetik atera gauzak: Jaungoikoa bera eskaintzen bazaizu, zer dela eta izakienganako atxikimendu hori?

Orain, negar-malkoak. —Min egiten dizu, ezta? —Jakina, ba!: hain zuzen ere, horregatik jo zaituzte hor.

Adorea galduta dabil zure bihotza eta euskarriren bat bilatzen duzu munduan. —Ongi dago: baina erne egon zaitez, ez erortzeko bilatzen duzun laguntza hori herrestan eramango zaituen zama, esklabo egingo zaituen kate bihur ez dadin.

Esadazu, esadazu: hori… adiskidetasuna ote da ala katea?

Samurtasuna dariozu. —Eta nik esatendizut: karitatea lagun hurkoarekin, bai,beti. —Baina —entzun iezadazu ongi, apostoluarima—, Kristorena da eta Berarentzat bakarrik, Jaunak berak zure bularrean jarri dizunbeste sentimendu hori. —Gainera…, ez al daegia zure bihotzeko morroiloren bat zabaltzean —zazpi morroilo behar dituzu—, behin baino gehiagotan zalantza odeitxoren bat airean gelditu zaizula zure gogoan…, eta, asmo zuzena izan arren, zeure buruari kezkatuta galdetzen diozula: ez ote naiz urrunegi iritsi nire maitasun sentimenduak adieraztean?

Bihotza, alde batera. Aurrena, eginbeharra. —Baina, eginbeharra betetzean, ezar ezazu betetze horretan bihotza: hots, leuntasuna.

Eskuineko begia galbide bazaizu…, atera eta bota ezazu zugandik urruti! —Bihotz gaixoa, bera da galbide zaizuna!

Zapaldu, estutu ezazu eskuen artean: ez iezaiozu atseginik eman. —Eta eskatzen dizkizunean, erruki jatorrez beterik, esaiozu poliki, isilmandatu gisan: «Bihotza, Gurutzean bihotza!, Gurutzean bihotza!».

Nola dabil bihotz hori? —Ez zaitezkezkatu: santuek ere —zu eta ni bezala, pertsona ongi eratuak eta normalak zirenez— «izaeraren» joera berberak sentitzen zituzten. Eta sentitu ez balituzte, merezimendu eskasekoa izango litzateke beren bihotzak —gorputz eta arima— beste gizaki bati eman ordez, Jaungoikoarentzat gordetzeko «izaeraz gaindiko» erreakzioa.

Horregatik, bidea ikusiz gero, bihotzaren ahultasuna ez da oztopo izan behar arima ausart eta «arras maiteminduarentzat».

Zuk… munduko maitasun kaxkar batengatik hainbeste beheratze jasan dituzun horrek, benetan uste al duzu Kristo maite duzula, eta ez duzu beheratze hori jasan nahi, Berarengatik!

«Aita, haginetako mina daukat… bihotzean», idazten didazu. —Ez dut txantxetan hartzen, dentista on bat behar duzula uste baitut, hagin batzuk atera diezazkizun.

Utziko bazina!…

«A! Hasieratik hautsi izan banu!», esan didazu. —Ea aiene berantiar hori ez duzun berriz esan behar.

«Jaunak zuri eskatuko dizun “kontuaz” hitz egiteak grazia egin zidan. Ez, zuentzat ez da Epaile izango —hitz honen esanahi zorrotzean—, Jesus baizik». —Gotzain santu batek idatzitako esaldi honek, bihotz nahigabetu bat baino gehiago arindu duen bezala, zurea ere arindu dezake.

Nahigabeak lur jota uzten zaitu, uzkurturik hartzen duzulako. —Har ezazu ausarki, kristau espirituz: eta altxorra bailitzan ederretsiko duzu.

Zein argi dagoen bidea!… Zein begien bistan eragozpenak!… Garaipena lortzeko, bai arma egokiak!… —Eta halere, zenbat desbideratze eta zenbat estropezu! Ezta?

—Zuk eta nik dakigun eta moztu nahi ez duzun hari mehe hori da —katea: burdin landuzko katea— bidetik aldentzen zaituena, eta estropezu egin eta baita erorarazten zaituena ere.

—Zeri itxaroten zaude, haria moztu… eta aurrera joateko?

Maitasunak… maitasun bat merezi du, benetan!