Puntuen zerrenda

Zein ederra den garbitasun santua! Baina ez da santu ezta Jaungoikoaren begikoa ere, karitateagandik bereizten badugu.

Karitatea da, garbitasunak ureztatuta, handi egin eta fruitu ezin gozoagoak emango dituen hazia.

Karitaterik gabe, garbitasuna elkorra da, eta haren ur antzuek lokatz, harrokeri bafadak sortzen dituen putzu zikin, bihurtzen dituzte arimak.

Zure lana amaitzean, egin ezazu anaiarena, baina Kristorengatik, leuntasun eta naturaltasunez lagunduz, bidezkoa dena baino gehiago egiten ari zarenik anaia bera konturatu ez dadin.

Hori bai dela Jainko seme baten bertute fina!

Lagun hurkoaren karitate hutsegiteek zurekiko min ematen dizute. Zenbateraino minduko dute Jaungoikoa zuk Berarekin dituzun karitate —Maitasun— hutsegiteek?

Ez lekurik eman inoren aurkako burutapeni, haren hitz edo egintzek zentzuz iritzi horretara badaramate ere.

Ez egin ezezko kritikarik: Goretsi ezin duzunean, isil zaitez.

Inoiz ere ez ezazu zure anaiaz gaizki

hitz egin, arrazoiak soberan izanda ere. —Joan zaitez lehenbizi Sagrariora, eta gero Apaizarengana, zure aitarengana, eta huts ezazu harekin zure nahigabea.

—Eta beste inorekin ez.

Marmarra, apostolutza lohitu eta oztopatzen duen herdoila da. —Karitatearen aurka doa, indarrak gutxitzen ditu, bakea kentzen, eta Jaungoikoarekin bat egitea galarazten du.

Zu hain dohakabe izanik, nola harritzen zara besteek ere akatsak dituztelako?

Askoren bizitza, osorik!, zertan erabiltzen den ikusi eta gero (mihia, mihia, mihia, bere ondorio guztiekin), beharrezkoago eta maitagarriago deritzot isilik egoteari.

—Eta ulertu ere, ongi ulertzen dut, Jauna, zuk alferrikako hitzen kontu eskatzea.

Esatea, egitea baino errazagoa da. —Zu…, hain mihi zorrotza duzun hori —aizkora modukoa—, saiatu al zara noizbait, ustekabean bada ere, besteek, zure iritzi «ospetsuan», hain ongi egiten ez dutena zuk «ongi» egiten?

Horren izena hauxe da: xuxurla, marmar, istilu, nahaste, esamesa, istorio, azpijoko…, gezur beltz?, bilaukeria?

—Gauza zaila da, eman behar ez duenaren «irizpide emate» hori, «atso berritsuen kalaka» ez bihurtzea.

Nola mintzen duen Jaungoikoa eta nolako kaltea egiten dion arima askori —eta nola santu egin dezakeen beste asko— «zintzoen» zuzentasunik ezak.

«Agurtu itzazue santu guztiak. Santuguztiek agurtzen zaituzte. Efeson bizidiren santu guztiei. Filiposen dauden Kristo Jesusengan Santu guztiei». —Ez al da hunkigarria lehenengo kristauek erabiltzen zuten izen hori —santuak!— elkarren artean deitzeko? —Zure anaiak tratatzen ikas ezazu.

Bai handia apaltasunaren balioa! —«Quia respexit humilitatem…» Sinesmenaren, karitatearen, orban gabeko garbitasunaren gainetik, gure Amak Zakariasen etxean pozez esandako goratzarreak honela dio:

«Nire apaltasuna ikusi zuelako, horregatik dohatsu deituko naute gizaldi guztiek».

Zuetako bakoitzaren ahaleginak, bakarka, ez du eraginik. —Kristoren karitateak batzen bazaituzte ordea, zuen eraginak harrituta utziko zaituzte.

Makina batekin alderatzen dut askotan apostolutza lana: gurpil horztunak, en- 339 boloak, balbulak, torlojuak…

Karitatea da —zure karitatea—, hain zuzen, labaingarria.