Puntuen zerrenda

Munduak buru ukamen ikusgarria bakarrik miresten du, ez baitu buru ukamen ezkutu eta isilaren balioa ezagutzen.

Akonfesionaltasuna. Neutraltasuna. —Beti eraberritu nahi izaten dituzten mito zaharrak.

Saiatu al zara pentsatzen, zein zentzugabeko gauza den katoliko izateari uztea, Unibertsitatean edo Lanbide Elkartean, Biltzar jakintsuan edo Parlamentuan sartzean, txapela atean uzten duenaren antzera?

Jaunak eskatzen digun santutasun maila, hiru puntu hauek mugatzen dute:

Amorerik ez emate santua, behartze santua eta lotsagabetasun santua.

Lotsagabetasun santua gauza bat da, eta bestea lotsagabekeria laikoa.

Lotsagabetasun santua «haurtzaro bizitzaren» ezaugarri bat da. Haurrak ez du ezeren ardurarik. —Bere ahultasunak, berezko ahultasunak, xaloki agertzen ditu mundu guztia berari begira egon arren…

Lotsagabetasun horrek, naturaz gaindiko bizitzara eramanez gero, arrazoiketa hau dakarkigu: laudorio, gutxiespen…: mirespen, iseka…: ohore, desohore…: osasun, eritasun…: aberastasun, pobretasun…: edertasun, itsustasun…

Bai; eta… zer?

Barre egiozu barregarri geratzeari. —Ez axola izan zer esango duten. Ikus eta senti ezazu Jaungoikoa zugan eta zure inguruko gauzetan. —Horrela lortuko duzu beharrezkoa duzun lotsagabetasun santua —hau paradoxa!—, gizon kristau bati dagokion fintasunez bizitzeko.

Lotsagabetasun santua baldin baduzu, zer axola zaizu «zer esan duten» edo «zer esango duten»?

Sinets ezazu, onena egiten duenarentzat ez dagoela barregarri geratzerik.

Normalean, jendea, bere diruari dagokionez, ez da eskuzabal izaten —idazten didazu—. Berriketa, buila eta zoramena, hitz emateak, planak. —Bere burua ukatzeko orduan, gutxi dira benetan laguntzen dutenak. Eta ematen badute ere, jolasketaren bat tartean jarrita izan behar du —dantza, tonbola, zine, gau bilera— edo egunkarietan dohain emaileen zerrenda agertzekotan.

—Iluna da, benetan, ikuskizuna, baina badu salbuespenik: zu ere, limosna ematean, eskubiak egiten duena ezkerrak jakin dezan uzten ez duten horietako bat izan zaitez.

«Nonne hic est fabri filius? Nonne hic est faber, filius Mariae?» —Ez al da hau, ba, arotzaren semea? ¿Ez al da arotza, Mariaren semea?

—Jesusi buruz esandako hau, baliteke zutaz ere esatea, erdi harriturik, erdi isekaz, «behin eta betiko» Jaungoikoaren Nahia bete eta tresna izan nahi duzunean: Baina, ez al da hau harako hura?…

—Isil zaitez. Eta zure egintzek egiazta dezatela zure eginkizuna.

Jainkozaletasunak badu bere gizalegea. —Ikas ezazu. —Errukigarriak dira Meza entzuten ez dakiten —egunero entzun arren— gizon «jainkozale» horiek; ezta Aitaren egiten ere ez dakite —hatzak baldarki mugitzen dituzte lasterka bizian—, ezta Sagrario aurrean belauna tinkatzen —haien belaunikatze barregarriak iseka dirudite—, ezta Andre Mariaren irudi baten aurrean burua begirunez makurtzen.

Berriz ere…: Esan dutela, idatzi dutela…: Alde, aurka…: Borondate onez eta ez hain onez…: Erdi esanak eta gezur beltzak, gorespen eta gorazarreak…: tontakeriak eta ongi esanak…

—Burugabe, burugabekote!: Zer axola zaizu, buru-bihotzak Jaungoikoaz mozkortuta, zuzen-zuzen zure helburura zoazelarik, haizearen hotsa edo txitxarraren doinua, edota orroa, kurrinka, irrintzia?…

Gainera… ezinbestekoa da hori: ez zaitez haizeari ateak jarri nahian ibili.