Puntuen zerrenda

Aitzakiak. —Inoiz ez zaizkizu faltako zure eginbeharrak bertan behera uzteko. Zenbat eta zenbat zentzugabeko argudio!

Ez zaitez argudio horiek hausnartzen gelditu. Bazter itzazu eta bete zure eginbeharra.

Ez da konponezina gehiegikeria hori. —Aurrera jarrai dadila uzteak, etsi-etsian, zuzendu ezina bailitzan, nortasunik eza adierazten du.

Ez sahiestu zure eginbeharra. —Zuzen bete ezazu, beste batzuek bete gabe uzten badute ere.

Karitateak eta gizalegeak eskatzen duten aitzakia atsegintsu eman ezazu. —Eta gero, bidean gora!, lotsagabetasun santuz, gelditu gabe eginbeharraren aldapa zeharo igo arte.

Bihotza, alde batera. Aurrena, eginbeharra. —Baina, eginbeharra betetzean, ezar ezazu betetze horretan bihotza: hots, leuntasuna.

Ez dut mirarien beharrik: Eskrituran azaltzen direnekin nahikoa dut. —Beharrezkoa dut, ordea, zuk zure eginbeharra bete eta graziari erantzutea.

Errazago beteko duzu zure eginbeharra, zure anaiek eskaintzen dizuten laguntza eta zuk, zintzo ez bazara, beraiei ukatzen diezuna gogoratzean.

Sasi apaltasun hori nagikeria da: horrela, apal-apalik, eskubideak bertan behera uzten zoaz…, eginbeharrak direnak, ordea.

Egunero sarritan galde iezaiozu zeure buruari: egin behar dudana egiten ari al naiz une honetan?

Benetan santu izan nahi al duzu? —Bete ezazu une bakoitzeko eginkizun txikia: egizu egitekoa eta horretaz ardura zaitez.

Jarrai iezaiozu oraingo eginbeharrakzehazki betetzeari. —Lan hori —apala, monotonoa, txikia— egitez osatutako otoitza da. Eta amesten duzun beste lan horretarako —handia, zabala, sakona— grazia hartzera prestatzen zaituena.

«Joan zait lehengo berotasuna» idatzi didazu. Zuk ez duzu gogo berotasunez lan egin behar, Maitasunez baizik: eginbeharraz jabetuta, zeure burua ukatuz.