Puntuen zerrenda

Tentaldiaren garaian, pentsa ezazu zeruan itxaroten dizun Maitasunean; susta ezazu zure esperantza, hori ez baita eskuzabaltasunik eza.

Edan dezagun bizitza errukarri honetan nekearen kalizatik azken tantaraino. —Zer axola dio hamar, hogei, berrogeita hamar urtetan jasateak…, gero zerua betiko…, beti-betiko baldin bada?

—Eta, batez ere —lehen aipatutako arrazoia, «propter retributionem», baino hobeto—, zer axola dio jasateak Jaungoiko gure Jauna poztu eta Berari atsegin ematearren, Berarekin Gurutzean loturik jasanez gero, ordaintzeko asmoz, hitz batean: Maitasunez eramaten badugu?

Maitasunak, giza maitasunak ere bai, hainbeste poz ematen badu hemen, zer izango da Maitasuna zeruan?

Eskuzabalki egin ezazu dena, Maitasun hutsez, ez saririk ez gaztigurik ez balego bezala. —Baina susta ezazu zure bihotzean zeruaren itxaropen aintzatsua.

Kosta dela! —Badakit. Baina, aurrera!: inor ez da saritua izango —eta, nolako saria!— adorez borrokatzen duena baizik.

Ez al duzu entzun nolako doinu tristea darabilten munduzaleek «igarotzen den egun bakoitza hiltzen joatea dela» kexatuz diotenean?

Nik, berriz, hauxe esaten dizut: poztu zaitez, apostolu arima, igarotzen den egun bakoitzak Bizitzara hurreratzen baitzaitu.

Heriotzak geldiarazi eta ikaratu egiten ditu «besteak». —Heriotzak —Bizitzak— gu adoretu eta bultza egiten gaitu.

Haientzat azkena da: guretzat, hasiera.

Adoretu zaitez. —Ez al dakizu San Paulok korintoarrei esaten ziena: «bakoitzak, egindako lanaren neurrian hartuko du saria»?