Puntuen zerrenda

Atsegin zait irain ordainean «handizale» izan zaitezen: mundua!, esan didazu. —Ederki. Baina, lehenbizi zure naturaz gaindiko familiakoak eta odolekoak eta gure Aberria den herrikoak.

«Katoliko» izatea Aberria maitatzea

da, maitasunean aurrea hartzen inori utzi gabe. Eta, aldi berean, herri guztien ahalegin nobleak nireak bailiran hartzea. Frantziaren hainbeste aintza, nireak ditut! Eta, era berean, aleman, britainiar, italiar…, amerikar, asiar eta afrikarren hainbat pozgarri, nire pozgarriak dira.

—Katoliko!: bihotz handi, espiritu zabal.

Jarrai iezaiozu oraingo eginbeharrakzehazki betetzeari. —Lan hori —apala, monotonoa, txikia— egitez osatutako otoitza da. Eta amesten duzun beste lan horretarako —handia, zabala, sakona— grazia hartzera prestatzen zaituena.

Oihu egizu, haur ausarta: Hori maita

suna Teresarena! —Hori apostolu grina Xabierrena! —Bai gizon miresgarria San Paulo! —A, Jesus!, ba nik… Paulok, Xabierrek eta Teresak baino gehiago maite zaitut!

Honela idazten didazu: «Guztiok daukagun gogo bizia, “hau” martxan jarri eta zabaldu dadin, urduritasun bihurtuko dela dirudi. Noiz hautsiko du, noiz lehertuko… noiz izango da gurea mundua?».

Eta hau eransten duzu: «gure guraria ez da alferrikakoa izango Jauna “behartzen”, bultzatzen, erabiltzen badugu: orduan izugarri ondo irabazia dugu denbora».

Ulertzen dut zure ezinbesteko geldi egote horrek sortzen dizun bihozmina oraindik egiteko dagoen lanean pentsatzen duzunean. —Bihotza ez zaizu planeta osoan sartzen, eta lan ofizial ezin txikiago batera egokitu behar da.

Baina, noizko uzten dugu «fiat» hori?…