Puntuen zerrenda

Ez galdu alferrik zure kemena eta zure denbora, Jaungoikoarenak baitira, bidean zaunka ari zaizkizun txakurrak harrikatuz. Arbuia itzazu.

Zuk… munduko maitasun kaxkar batengatik hainbeste beheratze jasan dituzun horrek, benetan uste al duzu Kristo maite duzula, eta ez duzu beheratze hori jasan nahi, Berarengatik!

Bai. Eta zer? —Ez dakit zergatik atzera jotzen duzun arimen aldeko lan horren aurrean —ezkutuko harrokeriaz ez bada: perfektu zarelakoan zaude eta—, erakarri zintuen Jaungoikoaren suak, zoratzen zaituzten argi eta beroaz gain, batzuetan lanabesen ahuleriaren kea sortzen duelako.

Jesus: Igaro zaren lekuetan, ez dago berdin gelditu den bihotzik. —Maitatu edo gorrotatzen zaituzte.

Bere eginbeharra betetzen, gizon apostolu batek jarraitzen dizunean, harritu al naiteke —beste Kristo bat izanik!— antzeko gorroto edo maitasun zurrumurruak altxatzen baditu?

Berriz ere…: Esan dutela, idatzi dutela…: Alde, aurka…: Borondate onez eta ez hain onez…: Erdi esanak eta gezur beltzak, gorespen eta gorazarreak…: tontakeriak eta ongi esanak…

—Burugabe, burugabekote!: Zer axola zaizu, buru-bihotzak Jaungoikoaz mozkortuta, zuzen-zuzen zure helburura zoazelarik, haizearen hotsa edo txitxarraren doinua, edota orroa, kurrinka, irrintzia?…

Gainera… ezinbestekoa da hori: ez zaitez haizeari ateak jarri nahian ibili.

Mihiak askatu dira eta erdeinuak jasan dituzu, are eta mingarriagoak itxaroten ez zenituelako.

Zure naturaz gaindiko erreakzioa barkatzea izan behar da —baita barkamena eskatzea ere— eta, esperientzia honi esker, gizakiengandik bihotza askatzea.

Mesede hura eskertu ez dizutelako minduta zaude. —Erantzun bi galdera hauei: hain eskerronekoa al zara zu Kristo Jesusekin?… Mesede hori, munduan eskerrona bilatzearren egiteko gauza izan al zara?

Ez dakit zergatik izutzen zaren. —Beti izan ziren zentzu eskasekoak Kristoren etsaiak.

Lazaro berpiztu zenean, Jesusen jainkotasuna aitortu behar lukete burumakur. —Ez, ba: hil dezagun bizia ematen duena!, esan zuten.

Eta gaur, atzo bezala.

Borroka eta atsekabe garaian, agian «onek» zure bidea eragozpenez betetzen dutenean, altxa ezazu zure apostolu bihotza: entzun Jesusi, ziape aleaz eta orantzaz ari delarik. —Eta esaiozu: «edissere nobis parabolam» —azaldu iezadazu parabola.

Eta geroko garaipena ikustearen poza sentituko duzu: zeruko hegaztiak orain hasi berria duzun apostolutzaren babesean; eta ore guztia harrotua.

Zorionekoak munduko zoritxarrak! Pobretasuna, negarra, gorrotoak, bidegabekeria, desohorea… Dena dezakezu indartzen zaituen Harengan.

Zure apostolutza enpresan ez zaitezkanpoko etsaien beldur izan, haien indarra handia izanda ere. —Hau da etsai ikaragarria: zure «semetasun» eta «anaitasunik» eza.

Ondo ulertzen dut barregura eman diezazuketela egiten dizkizuten ezespenak —nahiz eta etsai indartsuengandik etorri—, zure Jaungoikoaren eta zure apostolutzako anaienganako batasuna sentitzen duzun bitartean. —¿Zuri, zer?