Larunbat arratsaldean, Maria Magdalenak eta Maria Santiagoren Amak eta Salomek ukenduak erosi zituzten Jesusen gorputz hila igurzteko. –Oso goiz, biharamunean, hilobira doaz, eguzki argitan (Mk 16, 1-2). Eta hilobira sartzean, atsekabez betetzen dira, ez baitute Jaunaren gorputzik aurkitzen. Jantzi zuria duen gazte bat honela mintzatzen zaie: Ez beldur izan. Badakit Jesus Nazaretarraren bila zaretela: non est hic, surrexit enim sicut dixit. Ez da hemen, piztu da eta, esanik zeukanez.

Piztu da, bai! Piztu da Jesus. Ez dago hilobian. Biziak indar gehiago heriotzak baino.

Bere Ama txit santuari agertu zitzaion. Eta Maria Magdalenari (hau maite minez zora beharrean zegoen gaixoa!). –Eta Pedrori eta gainerako Apostoluei. –Eta zuri eta niri. Haren ikasle gara eta Magdalena baino zoratuago gaude. Horiek gauzak esan dizkiogunak!

Ez gaitezela inoiz bekatuz hil. Beti guztirako izan dadila gure arimaren pizkundea. –Eta, hamarrekoa bukatu baino lehen, Haren oin-zauriei musu eman diezu… eta nik, ausardia handiagoz –umeago izaki, nonbait- Haren saihets irekian ipini ditut nire ezpainak.