Jaunaren Antzaldatzea

Eta antzaldatu egin zen haien aurrean: aurpegia eguzkia bezain distiratsu bihurtu zitzaion eta jantziak argia bezain zuri (Mt 17, 2).

Zu ikustea, Jesus! Zuri mintzatzea! Horrela irautea, zuri begira, zure neurrigabeko edertasunean murgilduta, begiratze horretan etengabe jardutea betiere! Kristo, ai Zu ikustea baneza! Zureganako maitasunez maiteminduta gelditzeko, Zu ikustea baneza!

Eta mintzo batek hodeitik esan zuen: “Hauxe dut neure Seme maitea, hauxe dut atsegin. Entzun berari!” (Mt 17, 5).

Gure Jauna, hemen gaituzu, esan nahi diguzun guztia entzuteko prest. Mintzatu guri; zure ahotsari adi gaude. Zure hizketak, gure ariman eroriz, sutan jar dezala gure borondatea, kartsuki eraso diezaion zuri obeditzera.

Vultum tuum, Domine, requiram (Sal 26, 8), zure aurpegia bilatuko dut, Jauna. Begiak itxi eta Bera ikusteko unea iritsiko dela hausnartzeak liluratu egiten nau, ez ilun eta ispiluan bezala… baizik eta aurrez aurre (1 Ko 13, 12). Bai, Jainkoaren egarri naiz, Jainko biziaren egarri: noiz iritsiko ni Jainkoaren aurpegia ikustera? (Sal 41, 3).

Iturriak: Aho predikuko oharrak, 1937-VI-4; 1937-VII-25; 1973-XII-25.

Puntu hau beste hizkuntza batean