756

Gu, mugitzen garen eta sentitzen dugun harriak, harlanduak, gara, nahimen guztiz askea dutenak.

Jaungoikoa bera da ertzak leuntzen dizkigun hargina, mailu eta zizel kolpeka, Berak nahi duen bezala antolatuz, aldatuz.

Ez gaitezen aldendu, ez diezaiogun bere Nahiari ihes egin nahi, hala ere kolpeak ezin saihestuko ditugu eta. —Gehiago eta alferrik hartuko dugu min, eta eraikitzeko prest dagoen harri leun izan beharrean, eragabeko legar pila izango gara, jendeak destainaz zapalduko duena.

Puntu hau beste hizkuntza batean