Otoitza

Egintzak deus ere ez du balio otoitzik gabe: otoitzari buru ukamenak gehitzen dio balioa.

Aurrena, otoitza: gero, ordaina; hirugarren lekuan, besteen atzetik, egintza.

Otoitza eraikin espiritualaren zimendua da. —Otoitza ahalguztiduna da.

«Domine, doce nos orare» —Jauna, irakats iezaguzu otoitz egiten! —Eta Jaunak erantzun zuen: otoitz egitean, esazue: «Pater noster, qui es in coelis…» —Gure Aita, zeruetan zarena…

Nola ez dugu aintzakotzat hartuko ahozko otoitza!

Astiro. —Begira zer diozun, nork dioen eta nori. —Lasterka hitz egite hori, gogoetarako astirik gabe, zarata, lata soinu hutsa baita.

Eta Santa Teresarekin batera esango dizut, ezpainak asko mugitu arren, hori ez dudala nik otoitza deitzen.

Zure otoitza liturgikoa izan behar da. —Otoitz pribatu edo partikularren ordez, salmoak eta meza liburuko otoitzak esaten zaletuko bazina!

«Gizakia ez da ogiz bakarrik bizi, baizik eta Jaungoikoaren ahotik irtetzen den hitz orotik», esan zuen Jaunak. —Ogia eta hitza!: Ostia eta otoitza.

Bestela, ez duzu grazi bizitzarik biziko.

Adiskideen laguntza bila zabiltza, beren solasaldi eta maitasunaren bitartez, beren harremanen bidez, eramangarriago egiten baitizute mundu honetako herbestea…, adiskideak batzuetan saltzaileak izan arren. —Ez zait gaizki iruditzen.

Baina… nola ez duzu Adiskide Handiaren, inoiz iruzur egiten ez duenaren laguntza eta elkarrizketa egunetik egunera areagotzen?

«Alderik onena aukeratu du Mariak» irakurtzen da Ebanjelio Santuan. —Han dago bera, Maisuaren hitzak edaten. Itxuraz ezer egin gabe dagoela, otoitzean eta maitasunean dihardu. —Gero, Jesusi lagunduko dio bere predikuetan herri eta auzoetan zehar.

Otoitzik gabe, zein zaila den Hari laguntzea !

Ez dakizula otoitz egiten? —Jar zaitez Jaungoikoaren aurrean, eta «Jauna, ez dakidala otoitz egiten!…» esaten hasi orduko, ziur egon zaitez egiten hasi zarela.

Idatzi didazu: «otoitz egitea Jaungoikoarekin hitz egitea da. Baina, zertaz?»—Zertaz? Beraz, zutaz: pozak, tristurak, garaipenak eta porrotak, asmo zintzoak, eguneroko arazoak…, ahultasunak!: eta esker emateak eta eskariak: eta Maitasuna eta irain ordaina.

Hitz gutxitan: Bera ezagutu eta zeure burua ezagutu: «elkarrekin jardun!».

«Et in meditatione mea exardescit ignis» —eta, nire gogoetan, pizten da sua. —Horretara zoaz otoitzara: zeure burua, beroa eta argia emango duen sutzar, su bizi bihurtzera.

Horregatik, aurrera joaten ez dakizunean, itzaltzeko zorian zaudela sentitzen duzunean, suari enbor usaintsurik ezin bota badiozu, abar eta orbel diren ahozko otoitz laburrak, jakulatoriak, bota iezazkiozu, sua manten dezaten. —Eta denbora ongi erabiliko duzu.

Hain errukarri ikusten duzu zeure burua, non Jaungoikoak entzuteko duin ez zarela aitortzen duzun… Baina, eta Mariaren merezimenduak? eta zure Jaunaren zauriak? Eta… ez al zara, agian, Jaungoikoaren seme?

Gainera, Berak entzuten dizu «quoniam bonus…, quoniam in saeculum misericordia eius»: ona delako, bere errukiak beti irauten duelako.

Konfiantza osoz hurbil zakizkion egin da hain txiki —ikusi: Haur bat!

«In te, Domine, speravi»: Zugan, Jauna, itxaron nuen. —Eta giza baliabideez gain, nire otoitza eta nire gurutzea jarri nituen. —Eta nire itxaropena ez zen alferrikakoa izan, ezta inoiz izango ere: «non confundar in aeternum»!

Honela mintzo da Jesus: «Hauxe esaten dizuet: Eskatu eta emango zaizue; bilatu, eta aurkituko duzue; jo atea, eta zabalduko zaizue».

Egizu otoitz. Nongo giza irabazpidetan ematen dizute irabaziaren ziurtasun handiagorik?

Ez dakizu zer esan Jaunari otoitzean. Ezzara ezertaz oroitzen; alabaina, gauzaasko galdetu nahi zenizkioke. —Begira: har itzazu egunean zehar ohar batzuk Jaunaren aurrean gogoeta egin nahi duzun gaiei buruz. Eta ohar horiekin joan zaitez gero otoitz egitera.

Apaizen eta birjina sagaratuen otoitzaren ondoren, haurren eta gaixoen otoitza zaio atseginena Jaungoikoari.

Otoitz egitera zoazenean, asmo tinko hau izan ezazu: ez denbora gehiagorik bihotza arintzeagatik, ez gutxiagorik lehor izateagatik.

Ez esan Jesusi otoitzean poza nahi duzunik. —Ematen badizu, esker iezaiozu. —Iraupena nahi duzula esaiozu beti.

Iraun ezazu otoitzean. —Iraun, zure lanak antzu badirudi ere. —Otoitza beti emankorra da.

Zure adimena baldarturik, geldirik dago: alferrikako ahaleginak egiten dituzu zure ideiak elkarren artean lotzearren Jaunaren aurrean: erabat lelotua zaude!

Ez zaitez ahalegindu, ezta kezkatu ere. —Entzun iezadazu ongi: bihotzaren ordua duzu.

Otoitzean hunkitu zaituzten hitz horiek gorde itzazu gogoan, eta errepika itzazu, astiro, behin eta berriz egunean zehar.

«Pernoctans in oratione Dei» —otoitzean pasa zuen gaua. —Hori esaten digu Jaunaz San Lukasek.

Zuk, zenbat aldiz iraun duzu horrela? —Beraz…

Kristorekin harremanik ez baduzu otoitzean eta Ogian, nola ezagutaraziko duzu?

Honela idatzi didazu eta ulertzen dizut: «Egunero egiten dut nire otoitz “alditxoa”: horregatik ez balitz!».

Otoitzik gabe santu?… —Ez dut santutasun horretan sinesten.

Atzerriko autore baten hitzak erabiliz, zure apostolu bizitzaren balioa zure otoitzak balio duena dela esango dizut.

Otoitz gizon ez bazara, ez dut zure asmo zuzentasunean sinesten, Kristogatik lanean ari zarela diozunean.

Erloju hondatua, orduz kanpo jotzenduenaren antzekoa zarela esan didazunoizbait: zure otoitzaren orduan hotz, lehor etaelkor zaude: eta ustekabean, kalean, egunerokozereginetan, hiriko zarata eta zalapartaren erdian, edo zure lan profesionalaren sosegu lanpetuan, otoitzean topatzen duzu zeure burua…Orduz kanpo? Baliteke; baina ez alferrik galdu zure erlojuaren kanpai hots horiek. —Espirituak nahi duen lekuan ematen du arnasa.

Barre eginarazi dit zure… itxaron ezineko otoitzak. —«Ez dut zahartu nahi, Jesus… —esaten zenion—, Zu ikusteko gehiegi itxarotea da! Orduan, agian, ez dut bihotza haragi bizitan izango, orain bezala. Zahartzaroan, berandu deritzot. Orain, Zurekin bat egite hori bikainagoa litzateke, Maitasun gazte eta garbiz maite baitzaitut».

Atsegin zait irain ordainean «handizale» izan zaitezen: mundua!, esan didazu. —Ederki. Baina, lehenbizi zure naturaz gaindiko familiakoak eta odolekoak eta gure Aberria den herrikoak.

«Ez zaitez nitaz fida… —esaten zenion—. Ni bai zutaz fidatzen naizela, Jesus… Zure besoetan uzten dut neure burua: han uzten dut daukadan guztia, nire ahultasunak!». —Eta otoitz ona deritzot.

Kristauaren otoitza inoiz ere ez da bakarrizketa.

«Isiluneak». —Utz itzazue bihotza lehor daukatenentzat.

Katolikook, Jainko seme-alabak garenez, zeruetan dagoen gure Aitarekin hitz egiten dugu.

Ez utzi zure gogo irakurketa. —Irakurketak santu asko egin ditu.

Irakurketan —idazten didazu— pilatzen ditut erregaiak. —Pilatzar bizigabea dirudi, baina nire oroimenak sarritan handik hartzen du, ustekabean, nire otoitza biziarazi eta Jauna hartu ondoren nire esker ematea pizten duen gaia.

Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Eskritura Santuaren erreferentziak
Kapitulu hau beste hizkuntza batean