Puntuen zerrenda

Zaude isilik. —Ez zaitez «umeantz», haur karikatura izan, «kontakatilu», buru berotzaile, salatari. —Zure esamesa eta hizkimizkien bidez elkarren arteko maitasuna epeldu egin duzu: lanik txarrena egin duzu eta… agian —mingain gaizto—, besteen iraunkortasunaren harresi sendoak mugiarazi badituzu, zure iraunkortasuna Jaungoikoaren grazia izateari utzirik, etsaiaren tresna saltzaile bihurtu da.

Besteak epaitzean, zure kritikari zergatik eransten diozu zure porroten samintasuna?

Espiritu kritiko hori —eman dezagun ez dela marmarra— ez duzu erabili behar ez zuen apostolutzan ezta zure anaien artean ere. —Espiritu kritiko hori zuen naturaz gaindiko enpresa horrentzat —barkatzen al didazu esatea?— traba handia da, zeren eta besteen lan ekintza aztertzen duzun bitartean, ezer aztertu beharrik gabe —asmo zuzenez, eman dezagun—, zuk zeuk ez baituzu ezer onik egiten eta zure geldotasun ereduak guztien martxa ona lizuntzen baitu.

«Orduan —galdetzen didazu urduri—, nire nortasunaren muina bezala den espiritu kritiko hau?…».

Begira —lasaituko zaitut—, har ezazu luma eta paper orri bat: idatzi itzazu xaloki eta konfiantza osoz —a! eta labur— larritzen zaituzten arrazoiak, eman gero idatzia buru egiten duenari, eta ez gehiago horretan pentsa. —Hark, buru den hark —bizibide grazia baitu— artxiboan gordeko du idatzia… edo paperontzira botako.

—Zuri, zure espiritu kritikoa marmarra ez denez gero eta asmo onenez darabilzunez, berdin zaizu.

Lan egin ezazu. —Lanbide zeregin baten ardura daukazunean, zure gogo bizitza hobetuko da: eta gizontsuago izango zara, orain jaten zaituen «gogaikarri izate» hori baztertuko baituzu.

Ez lekurik eman inoren aurkako burutapeni, haren hitz edo egintzek zentzuz iritzi horretara badaramate ere.

Ez egin ezezko kritikarik: Goretsi ezin duzunean, isil zaitez.

Inoiz ere ez ezazu zure anaiaz gaizki

hitz egin, arrazoiak soberan izanda ere. —Joan zaitez lehenbizi Sagrariora, eta gero Apaizarengana, zure aitarengana, eta huts ezazu harekin zure nahigabea.

—Eta beste inorekin ez.

Marmarra, apostolutza lohitu eta oztopatzen duen herdoila da. —Karitatearen aurka doa, indarrak gutxitzen ditu, bakea kentzen, eta Jaungoikoarekin bat egitea galarazten du.

Zu hain dohakabe izanik, nola harritzen zara besteek ere akatsak dituztelako?

Askoren bizitza, osorik!, zertan erabiltzen den ikusi eta gero (mihia, mihia, mihia, bere ondorio guztiekin), beharrezkoago eta maitagarriago deritzot isilik egoteari.

—Eta ulertu ere, ongi ulertzen dut, Jauna, zuk alferrikako hitzen kontu eskatzea.

Esatea, egitea baino errazagoa da. —Zu…, hain mihi zorrotza duzun hori —aizkora modukoa—, saiatu al zara noizbait, ustekabean bada ere, besteek, zure iritzi «ospetsuan», hain ongi egiten ez dutena zuk «ongi» egiten?

Horren izena hauxe da: xuxurla, marmar, istilu, nahaste, esamesa, istorio, azpijoko…, gezur beltz?, bilaukeria?

—Gauza zaila da, eman behar ez duenaren «irizpide emate» hori, «atso berritsuen kalaka» ez bihurtzea.