Puntuen zerrenda

Espiritu kritiko hori —eman dezagun ez dela marmarra— ez duzu erabili behar ez zuen apostolutzan ezta zure anaien artean ere. —Espiritu kritiko hori zuen naturaz gaindiko enpresa horrentzat —barkatzen al didazu esatea?— traba handia da, zeren eta besteen lan ekintza aztertzen duzun bitartean, ezer aztertu beharrik gabe —asmo zuzenez, eman dezagun—, zuk zeuk ez baituzu ezer onik egiten eta zure geldotasun ereduak guztien martxa ona lizuntzen baitu.

«Orduan —galdetzen didazu urduri—, nire nortasunaren muina bezala den espiritu kritiko hau?…».

Begira —lasaituko zaitut—, har ezazu luma eta paper orri bat: idatzi itzazu xaloki eta konfiantza osoz —a! eta labur— larritzen zaituzten arrazoiak, eman gero idatzia buru egiten duenari, eta ez gehiago horretan pentsa. —Hark, buru den hark —bizibide grazia baitu— artxiboan gordeko du idatzia… edo paperontzira botako.

—Zuri, zure espiritu kritikoa marmarra ez denez gero eta asmo onenez darabilzunez, berdin zaizu.

Buruzagi izateko eragina sentitzen baduzu, zure guraria hauxe izango da: zure anaien artean azkena; besteen artean lehenengoa.

Ikus dezagun: irainik egiten al zaizu zuri, hura edo bestea pertsona jakin batzuen lagunago delako, lehenagotik ezagutzen zituelako, edo begikotasunez, lanbidez edo izaeraz hurbilago sentitzen dituelako?

—Halere, zuretarren artean, zaindu ezazu adiskidetasun berezi baten itxurarik ere ez dadila izan.

Inoiz ere ez ezazu zure anaiaz gaizki

hitz egin, arrazoiak soberan izanda ere. —Joan zaitez lehenbizi Sagrariora, eta gero Apaizarengana, zure aitarengana, eta huts ezazu harekin zure nahigabea.

—Eta beste inorekin ez.

Askoren bizitza, osorik!, zertan erabiltzen den ikusi eta gero (mihia, mihia, mihia, bere ondorio guztiekin), beharrezkoago eta maitagarriago deritzot isilik egoteari.

—Eta ulertu ere, ongi ulertzen dut, Jauna, zuk alferrikako hitzen kontu eskatzea.

«Frater qui adjuvatur a fratre quasi ci

vitas firma» —Anaiak laguntzen duen anaia, harresiz inguratutako hiria bezain sendoa da.

—Une batez pentsa ezazu eta erabaki ezazu beti esaten dizudan anaitasuna bizitzea.

Etengabe erakusten ari natzaizun anaitasun bedeinkatua gordetzen ez bazaitut ikusten, San Joanen hitz maitagarri haiek gogaraziko dizkizut: «Filioli mei, non diligamus verbo neque lingua, sed opere et veritate». —Seme-alabatxook, ez dezagun hitzez eta ahoz maita, egitez eta benetan baizik.

Karitatearen indarra! —Zuen ahultasuna eginbeharrak betetzen tinko mantenduko zaituzten euskarri izango da, anaitasun bedeinkatua biziz gero: joko kartak zutik elkar mantentzen diren bezala, bata bestearen euskarri izanik.

Ikusten duzu? Hari bat eta beste bat, eta beste asko, ongi txirikordatuak, pisu izugarria altxa dezakeen soka osatzen dute.

—Zu, eta zure anaiak, zuen borondateak bat eginik Jaungoikoarena betetzearren, oztopo guztiak gainditzeko gai izango zarete.

Errazago beteko duzu zure eginbeharra, zure anaiek eskaintzen dizuten laguntza eta zuk, zintzo ez bazara, beraiei ukatzen diezuna gogoratzean.

Zure apostolutza enpresan ez zaitezkanpoko etsaien beldur izan, haien indarra handia izanda ere. —Hau da etsai ikaragarria: zure «semetasun» eta «anaitasunik» eza.

Ondo ulertzen dut barregura eman diezazuketela egiten dizkizuten ezespenak —nahiz eta etsai indartsuengandik etorri—, zure Jaungoikoaren eta zure apostolutzako anaienganako batasuna sentitzen duzun bitartean. —¿Zuri, zer?