Puntuen zerrenda

Lotsagabetasun santua «haurtzaro bizitzaren» ezaugarri bat da. Haurrak ez du ezeren ardurarik. —Bere ahultasunak, berezko ahultasunak, xaloki agertzen ditu mundu guztia berari begira egon arren…

Lotsagabetasun horrek, naturaz gaindiko bizitzara eramanez gero, arrazoiketa hau dakarkigu: laudorio, gutxiespen…: mirespen, iseka…: ohore, desohore…: osasun, eritasun…: aberastasun, pobretasun…: edertasun, itsustasun…

Bai; eta… zer?

Ez al da egia, Jauna, asko pozten zizula gizonkote-haur haren «fintasunak»? Neketsu eta berez nazkagarri den zerbaitean obeditzeak sortzen duen nahasmena sentitzean, ixil-ixilik honela esaten zizun: Jesus, aurpegi ona jar dezadala!

Gogozko haurtzaro bidean «haurrek» esaten edo egiten dituzten gauzak ez dira inoiz umekeriak edo txepelkeriak.

Ez ahaztu, haur tuntun hori, Maitasunak ahalguztiduna egin zaituela.

Haur: ez galdu Sagrarioak «erasotzeko» daukazun ohitura maitetsu hori.

«Haur on» deitzen zaitudanean, ez pentsa uzkur eta gutxitua ikusten zaitudanik. —Gizontsu eta… normala ez bazara, apostolu izan beharrean, barregura sorrarazten duen karikatura izango zara.

Haur on: esaiozu Jesusi egunean askotan: maite zaitut, maite zaitut, maite zaitut…

Zure ahulaldiek larritzen zaituztenean, ez zaitez atsekabetu. —Zure gaitzetan harrotu zaitez, San Paulo bezala, haurrei zilegi baitzaie, barregarri geratzeko bildurrik gabe, handiak imitatzea.

Zure hutsegite eta akatsek, ezta zure erorialdi larriek ere, ez zaitzatela Jaungoikoarengandik urrundu. —Haur ahula, zentzudun bada, bere aitaren ondoan egoten saiatzen da.

Ez zaitez larritu, Berak eskatzen dizkizun gauza txiki horiek egitean haserretzen bazara. —Irribarre egitera iritsiko zara…

Ez al duzu ikusten zein gogo txarrez ematen dion haur xaloak, zirikatzen ari zaion aitari, eskuetan zuen gozokia?… Baina azkenean ematen dio: maitasunak garaitu du.

Gauzak ondo, oso ondo egin nahidituzunean, okerrago egiten dituzu.—Behera zaitez Jesusen aurrean, esanaz: ikusten al duzu dena gaizki egiten dudala? —Ba, ez badidazu asko laguntzen, are eta okerrago egingo dut!

Erruki zaitez zure haurraz: begira, egunero orrialde handi bat idatzi nahi dut nire bizitzako liburuan… Baina, hain baldarra naiz! Maisuak ez badit eskua eramaten, marra lirainen ordez, inori erakutsi ezin zaizkion astamakil bihurri eta zirriborroak irtetzen dira nire lumatik.

Hemendik aurrera, Jesus, bion artean idatziko dugu beti.

Baldarra naizela aitortzen dut, ene Maitasun. Hain baldarra naiz…, non laztandu nahi dudanean ere, min ematen baitut. —Nire arimaren jokaera leun ezazu: emadazu, ematea nahi dut, haurtzaro bizitzaren gizontasun sendoaren barruan, haurrek beren gurasoak maitekiro tratatzeko izan ohi duten leuntasun eta arreta.