Puntuen zerrenda

Benetako kristau senak, haragi ororen piztuera aitortzen duena, gogor egin zion beti, arrazoi denez, “desharagitze” deitu geniezaiokeen horri, materialistatzat sala zezaten batere beldurrik gabe. Zilegi da, hortaz, kristau materialismo batez hitz egitea, espiritua ukatzen duen materialismoekin inolako zerikusirik ez duena.

¿Zer dira, bestela, sakramentuak –Jainkoaren seme gizon eginaren aztarnak, antzinakoek esan zutenez- zer dira, diot, Jainkoak gu zeruratu eta santifikatzeko aukeratu duen bide honen erakusgarri argienak baino? Ez al duzue sumatzen sakramentu bakoitza Jainkoaren maitasuna dela, bere indar berrerosle eta kreatzaile osoarekin, baliabide materialen bidez ematen zaiguna? Zer da eukaristia santu hau gure Berreroslearen gorputz-odol gurgarriak baino, mundu honetako materia apalaren -ogi-ardoen- bitartez eskaintzen zaiguna, hau da, gizakiak landu dituen naturako lehengaien bidez, azken Kontzilio Ekumenikoak gomutara ekarri digunez?

Zeinen ondo ulertzen da Apostoluak idatzi zuen harako hura: gauza guztiak zuenak dira, zuek Kristorenak zarete eta Kristo Jainkoarena.

Goranzko mugimendu bat da, gure gogo-bihotzetan isuritako Espiritu Santuak munduan eragin nahi duena: lurretik Jaunaren aintzara. Eta mugimendu honek gauza guztiak biltzen dituela nabariarazteko, baita itxuraz prosaikoenak direnak ere, hauxe idatzi zuen Paulo Deunak: nahiz jan nahiz edan, egin dena Jainkoaren aintzarako.

Ongi egindako lana

Eskritura Santuko doktrina hau, Opus Deiren espiritu muinean bertan kokatzen da eta zuen lana perfekzioz burutzera eta Jainkoa eta gizakiak maitatzera eraman behar zaituzte, zuen eguneroko bizitzaren eginbide txikienetan maitasuna jarriz, xehetasunetan gordeta dagoen jainkozko zera hori bilatuz. Ondo baino hobeto datoz hemen hizpidera Gaztelako olerkariaren bertsoak:

Despacito y buena letra:/el hacer las cosas bien/importa más que el hacerlas: Poliki eta txukun ari zaitez, egitea bera baino gehiago, ondo egitea da gauza.

Zinez diotsuet, enetxook: kristau batek bere eguneroko egintzarik lurrezkoena burutzen duenean, egintza hori Jainkoaren transzendentzian blai gelditzen da. Horregatik behin eta berriro errepikatu dizuet kristau bokazioak eguneroko prosa olerki eder bihurtzera eraman behar gaituela. Senide maiteok, badirudi zeru-lurrek, hor, hodeiertzean egiten dutela bat. Baina ez: benetan zuen bihotzetan elkartzen dira zeru-lurrak, zuen bizitza arrunta santuki daramazuenean.

“Ai ene zaleen” mistika

Bizitza arrunta santuki eramatea esan dizuet. Eta esamolde honetan kristau zereginen panorama guztia bildu nahi dut. Utzi, beraz, alde batera ameskeriak, idealismo faltsuak, lilura eta fantasia hutsalak, nik “ai ene zaleen” mistika deitzen dudan hori (“ai ene, ezkondu ez banintz!; ai ene, lanbide hau ez banu!; ai ene osasun hobekoa banintz!; ai ene gazteago, zaharrago banintz!...”), eta lot zatzaizkiote, besterik gabe, hurbilen duzuen errealitateari, hor dago-eta Jainkoa:

Mentalitate laikala

Esan ditudan egia hauen bitartez makina bat alderdi argitzen da zuek zabiltzaten giro sekularrean. Gogoan hartu, adibidez, gizarte bizitzan herritar gisa dagokizuen jarduna. Baldin badakigu mundua dela Jainkoarekin elkartzeko tokia -eta ez bakarrik tenplua-, mundu hau maite izanen dugu, prestakuntza intelektual eta profesional egokia erdiesten saiatuko gara, mugitzen garen alorreko arazoez geure iritziak askatasun osoz moldatuko ditugu eta, horren arabera, geure erabakiak hartuko. Kristau baten erabakiak direnez gero, nork bere hausnarketaren bidez onduko ditu, bizitzako xehetasun handi eta txikietan Jainkoaren borondatea apaltasunez bilatu nahian.

Giza maitasuna

Utz iezadazue, senide maiteok, bizitza arruntaren beste alderdi bereziki kutun bat hizpidera ekartzea. Giza maitasunaz ari naiz, gizonezko eta emakumezko baten arteko maitasun garbiaz, ezkongai aldiaz eta ezkontzaz. Esango dut, ostera ere, giza maitasun santu hau ez dela huts hutsik baimendutako edo ezinbestez zilegitzat emandako zerbait espirituaren egiazko jardueraren ondoan. Hala emango lukete aditzera lehen aipatu ditudan espiritualismo faltsuek. Guztiz kontrakoa, hain zuzen, predikatzen ari naiz, ahoz eta idatziz, berrogei urte hauetan, eta dagoeneko ulertzen hasiak bide dira lehen konprenitzen ez zutenak.

Ezkontzara eta familiara daraman maitasuna jainkozko bide ere izan daiteke, bokaziozkoa, bikaina, nork bere burua gure Jainkoari bete betean eskaintzeko bidea, alegia. Burutu itzazue gauzak perfekzioz -gogora ekarri dizuet-, jar ezazue maitasuna eguneroko jarduera txikietan, bila ezazue -berriro diotsuet- xehetasunetan gorderik dagoen jainkozko zera hori: leku berezia dauka doktrina honek giza maitasunari berezkoa zaion bizi esparruan.

Orain badakizue, irakasle, ikasle eta Nafarroako Unibertsitatean diharduzuen guztiok: Andre Mariari, Maitasun Ederraren Amari gomendatu dizkiot zuen maitasunak. Hor duzue jaieraz eraiki dugun baselizatxoa, unibertsitateko campusean. Andre Mariak bil eta bedeinka bitza zuen otoitzak eta zuen maitasun aratz eta bikainaren eskaintza.

Ez al dakizue zuen gorputza Jainkoak eman dizuen eta zuengan bizi den Espiritu Santuaren tenplua dela? Beraz ez zarete jadanik zeuenak. Birjina Santuaren irudia aurrean duzuela, pozez beteriko baiezko batez erantzungo diozue maiz asko Apostoluaren galderari: bai, badakigu eta halaxe bizi nahi dugu zure laguntza ahaltsuaren indarrez, o Jainkoaren Ama Birjin hori!

Kontenplazio otoitza sortuko da zuengan errealitate miresgarri hau gogoan darabilzuen bakoitzean: Espiritu Santuak nire gorputza, hain gauza materiala, aukeratu du bere egoitza ezartzeko...ez naiz nire buruaren jabe..., nire gorputz eta nire arima -naizen guztia, nire izate osoa- Jainkoarenak dira... Ondore mardulak ekarriko ditu otoitz molde honek, Apostoluak berak egiten digun dei handiaren fruitu: aintza eman Jainkoari zuen gorputzetan.