Benetako kristau senak, haragi ororen piztuera aitortzen duena, gogor egin zion beti, arrazoi denez, “desharagitze” deitu geniezaiokeen horri, materialistatzat sala zezaten batere beldurrik gabe. Zilegi da, hortaz, kristau materialismo batez hitz egitea, espiritua ukatzen duen materialismoekin inolako zerikusirik ez duena.

¿Zer dira, bestela, sakramentuak –Jainkoaren seme gizon eginaren aztarnak, antzinakoek esan zutenez- zer dira, diot, Jainkoak gu zeruratu eta santifikatzeko aukeratu duen bide honen erakusgarri argienak baino? Ez al duzue sumatzen sakramentu bakoitza Jainkoaren maitasuna dela, bere indar berrerosle eta kreatzaile osoarekin, baliabide materialen bidez ematen zaiguna? Zer da eukaristia santu hau gure Berreroslearen gorputz-odol gurgarriak baino, mundu honetako materia apalaren -ogi-ardoen- bitartez eskaintzen zaiguna, hau da, gizakiak landu dituen naturako lehengaien bidez, azken Kontzilio Ekumenikoak gomutara ekarri digunez?

Zeinen ondo ulertzen da Apostoluak idatzi zuen harako hura: gauza guztiak zuenak dira, zuek Kristorenak zarete eta Kristo Jainkoarena.

Goranzko mugimendu bat da, gure gogo-bihotzetan isuritako Espiritu Santuak munduan eragin nahi duena: lurretik Jaunaren aintzara. Eta mugimendu honek gauza guztiak biltzen dituela nabariarazteko, baita itxuraz prosaikoenak direnak ere, hauxe idatzi zuen Paulo Deunak: nahiz jan nahiz edan, egin dena Jainkoaren aintzarako.