Entzun berri duzue Eskritura Santuko bi testuen ospezko irakurpena, Mendekoste ondoko XXI. Igande Mezari dagozkionak. Jaunaren Hitza aditu izanak nire gaurko berba hauek gogo duten goi giroan kokatzen zaituzte. Apaiz hitzak dira nire hauek, Eliza Santuan esanak, Jainkoaren seme-alabez osaturiko familia handi baten aurrean. Naturaz gaindiko berbak izan nahi lukete, beraz, Jainkoa zein handia den eta nolako errukia dien gizakiei goretsiz. Hala berean, egokiak izan nahi lukete ere Nafarroako Unibertsitateko campusean ospatzen dugun Eukaristia hunkigarri hau prestatzeko.

Gogoan erabili une batez oraintxe esan dudana. Eukaristia Sakratua ospatzen dugu, Jaunaren Gorputz-odolen sakramentuzko sakrifizioa, kristautasunaren misterio guztiak bere baitan biltzen dituen fede misterioa eta, beraz, gizakiok bizitza honetan, Jainkoari esker, burutu dezakegun egintza sakratu eta transzendentzia handienekoa. Inola ere, Jainkoaren Gorputz-odolak jasotzen ditugunean, lurreko eta denborako lokarrietatik askatzen gara, Jainkoarekin zeruan egoteko. Han xukatuko ditu Jainkoak gure begi malkoak; eta han ez da, ez heriotzarik, ez negarrik, ez neke antsiarik izango. Mundu zaharra joana izango baita ordurako.

Kristautasunaren ikusmolde desitxuratu bat ekiditea

Hain egia pozgarri eta sakon hau (eukaristiaren zentzu eskatologikoa, teologoek esan ohi dutenez), oker ulertua izan liteke, eta izan ere, hala izan da kristau existentzia espiritu hutsezko zerbait gisa azaldua izan den bakoitzean. Ikusmolde espiritualista honen arabera, kristau bizibidea jende aparta eta txit garbi bakan batzuei bakarrik dagokie, mundu honetako huskeria mespretxagarriekin nahastu nahi ez direna edo, gehienez ere, zirtzileria haiek jasaten dituztenak, lurrean bizi diren artean espirituari erantsitako ezin kenduzko ajeak balira bezala.

Gauzak horrela ikusten direnean tenplua kristau bizitzaren toki nagusi edo garrantzitsuena bilakatzen da; eta halatan, kristau izatea tenplura joatea dela uste ohi da, ospakizun sakratuetan parte hartzea, eliz kutsudun lagunarte batean txertaturik egotea, nolabaiteko mundu bereizi batean, zeruaren gelaurre gisa-edo agertzen dena, bitartean mundu arruntak bere bidea egiten duelarik. Horrela, jakina, Kristau doktrina eta grazia bizitza saiheska-edo ibiliko zaizkio giza historiaren aurreramendu neketsuari, elkarrekin inoiz ere topo egin gabe.

Urriaren goiz honetan, Jaunaren Pazkoaren oroigarria ospatzeko prestatzen garelarik, ezetz diogu kristautasunaren ulermolde desitxuratu eta eragabeko horri. Gogoan hartu pixka batean gure Eukaristiaren, gure Esker egintzaren ingurunea: tenplu berezi batean gaude; habeartea unibertsitate campusa dela esan liteke; erretaula, unibertsitatearen liburutegia; hara han, eraikin berriak altxatzeko tramankuluak; eta goian, Nafarroako zerua…

Munduan

Deskripzio honek, ez al dizue modu plastiko eta ahaztezinean berresten bizitza arrunta dela zuen kristau existentziaren egiazko lekua? Seme-alaba maiteok: zuen senide dituzuen gizakiak, zuen gogo-asmoak eta joranak, zuen lana, zuen maite-minak non, han ere izan behar duzue Kristorekin egunero elkartzeko tokia. Santu izan behar dugu lurreko gauza lurrezkoenen artean, Jainkoa eta gizakiak zerbitzatzen.