Behin eta berriro irakatsi dut Eskritura Santuko hitzak erabiliz mundua ez dela berez txarra, Jainkoak sortua eta bere sorkaria baizik, Hark begiratu zion eta ona zela ikusi zuelako.

Gizakiok gara itsusten eta lardaskatzen dugunok geure bekatuekin eta zintzotasunik ezarekin. Ez izan zalantzarik, senide maiteok: eguneroko errealitate prestuei nola edo hala bizkarra ematea, zuentzat, munduko gizon eta emakumeontzat, Jainkoaren nahiari kontra egitea litzateke.

Bestela baizik, argitasun berriz ulertu behar duzue Jainkoak egiten dizuela dei, Bera zerbitza dezazuen giza bizitzako zeregin zibil, material eta sekularren bitartez eta haietan arituz: zain dugu Jainkoa laborategian, erietxeko operazio gelan, gudaletxean, unibertsitateko katedran, fabrikan, lantegian, baserrian, familiako txoko goxoan eta lanaren amaigabeko panoraman. Ondo gogoan izan: badago santu den zerbait, jainkozko zera bat, egoera ohikoenetan gordeta, eta zuetako bakoitzari dagokio zer hori bilatzea.

Kristau materialismoa

1930.urte inguru hartan nirekin zebiltzan unibertsitateko ikasle eta langile haiei esan ohi nien bizitza espirituala “materializatzen” ikasi behar zutela. Urrutiratu nahi nituen horrela garai hartan ere orain bezala hain zabaldurik zegoen tentaziotik, alegia, bizitza bikoitza eramateko tentaziotik: alde batetik, barne bizitza, Jainkoarekiko harremanetako bizitza; eta bestetik, aurrekotik banandu eta bereizita, famili, gizarte eta lanbideko bizitza, lurreko errealitate koskorrez josia.

Ezetz, bada, ene maiteok! Bizitza ezin daiteke doblekoa izan: kristauak izan nahi badugu, ez dugu eskizofrenikoak-edo izan behar!: bat bakarra da bizitza, espiritu-haragiz hezurmamitua, eta bizitza hauxe, hain zuzen, izan behar da, gorputzez eta arimaz, santu eta Jainkoaz betea: ikusi ezinezko Jainko hori gauza ikusgarrien eta lurrezkoenetan ere aurki dezakegu.

Bide hau besterik ez dago, ene senideok: edota Jainkoa gure bizibide arruntean topatzen dugu, edota ez dugu behin ere aurkituko. Horregatik esan diezazueket gure garaiak itzuli behar diela bai materiari eta bai itxuraz arrunten diren egoerei beren hasierako zentzu jatorra, beraiek Jainkoaren erreinuaren zerbitzuan jarriz, espiritualizatuz, eta Kristorekin etengabe elkartzeko tresna eta egokiera bihurtuz.